Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε σε 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κομοτηνή, Βόλο, Πάτρα, Κιλκίς, Κοζάνη, Δράμα, Αμοργό, Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Τρίκαλα, Χαλκιδική, Ιθάκη, Λευκωσία κ.λ.π.) και την Κύπρο, από τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Από αυτές τις προσωπικές ιστορίες επελέγησαν 12, οι οποίες διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα, φτιάχνοντας έτσι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής στην Ελλάδα, που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας.
Προηγούμενες εκδοχές της παράστασης έχουν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, Καβάλας, Πάτρας και Λάρισας, την Νάξο, την Τήνο, την Πάρο, το Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας στη Λήμνο, το Bios, τη Λευκωσία, την Ιταλία και με μεγάλη επιτυχία σε 10 sold out παραστάσεις, την περσινή Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη.
Σύνοψη
Το κείμενο της παράστασης βασίζεται σε αφηγήσεις αληθινών περιστατικών, τα οποία διαδραματίστηκαν τα τελευταία 100 χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και παράλληλα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Από τα χρόνια του πρώτου κύματος της μετανάστευσης στην Αμερική, τις άγνωστες ιστορίες της Κατοχής, τους βομβαρδισμούς της Θεσσαλονίκης, τις εκατέρωθεν απώλειες του Εμφυλίου, τους σεισμούς των Επτανήσων, τις δεκαετίες του '50 και του '60 με τον κόσμο στα γήπεδα, την ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, τον αναγκαστικό επαναπατρισμό των Αιγυπτιωτών, τον έρωτα στα χρόνια της Χούντας και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οι άνθρωποι ζούνε τις μικρές τους ιστορίες κάτω από τη σκιά της επίσημης Ιστορίας της χώρας. Για να καταλήξουμε στην πολύ εύστοχη απορία μιας από τις κυρίες που αφηγήθηκαν τη ζωή τους: «Δεν θα μεγαλώσει μια γενιά σ' αυτόν τον τόπο, που να μην έχει το βουλοκέρι της ιστορίας πάνω της;»
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο να προχωράει.
Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν η πρόσφατη απώλεια του παππού μου. Για να προλάβουν να ειπωθούν οι ιστορίες, που κατά κάποιον τρόπο έφτιαξαν αυτό που είμαστε σήμερα. Οι συναντήσεις με ηλικιωμένους έγιναν σε δύο φάσεις. Η πρώτη κράτησε 13 μήνες μέχρι την άνοιξη του 2012 και η δεύτερη, από τη μέρα της πρώτης παράστασης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας έχουν -τις περισσότερες φορές- μια ακόρεστη ανάγκη να μιλήσουν. Αντί οποιουδήποτε άλλου σημειώματος θα διαλέξω ορισμένες από τις φράσεις που μας είπαν, πίνοντας καφέδες, τρώγοντας τσουρέκι ή παίζοντας φλογέρα σε ένα ΚΑΠΗ: «Η ζωή είναι μια στιγμή, άμα την πάρεις έτσι, ποοοοπ και τελείωσε!», «Είχαμε όλο τα πολιτικά, όχι θα μπει αυτός, θα μπει ο άλλος, μια ζωή αυτό...», «Εγώ θέλω αγάπη», «Δεν είναι η ύλη που σε κάνει ευτυχισμένο», «Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη μισή τους ζωή...μιλώντας για την άλλη μισή», «Το παρελθόν είναι το πώς το λέμε, το πώς το αφηγούμαστε», «Ακόμη και σε αυτή την ηλικία, ψάχνω έναν άνθρωπο να με ερωτευθεί πραγματικά, γιατί εγώ έχω ρίξει πολύ κλάμα για τον έρωτα»
Τους ευχαριστούμε όλους πολύ.
Γιάννης Καλαβριανός
Για την παράσταση έχουν γραφτεί μεταξύ άλλων τα εξής:
Sold out! Ούτε ένα διαθέσιμο εισιτήριο για το «Γιοι και κόρες» και για τις 3 παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών! (Έλενα Γαλανοπουλου, tospirto)
Τι κάνει τον κόσμο να συρρέει μαζικά σε μια παράσταση; Για το Γιοι και κόρες η απάντηση είναι εύκολη! Η καλύτερη ελληνική παράσταση του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. Ένα ουμανιστικό θέατρο στα μονοπάτια της Μνουσκίν με ελάχιστα σκηνικά μέσα και ηθοποιούς πολυεργαλεία.
(Ιωάννα Μπλάτσου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ)
Ομολογώ πως δε μου συμβαίνει συχνά να βγαίνω από το θέατρο και να νιώθω ευτυχισμένος. Mια λυτρωτική παράσταση για την Ελλάδα που κουβαλάμε μέσα μας. Tο πιο σπουδαίο και το πιο έντιμο ταξίδι στη συλλογική μνήμη μας. Mια παράσταση που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία όλης της χώρας, όχι σαν Ιστορία του χθες αλλά σαν Ιστορία του σήμερα. Mια απάντηση χαστούκι σε όλους αυτούς που μας ξεγύμνωσαν για να μας κάνουν χυδαίους, μέσα σε μια απάνθρωπη καθημερινότητα χωρίς ελπίδα και ανθρωπιά. (Θωμάς Σίδερης, artfix)
Μια παράσταση είναι πραγματικά καλή όταν δεν την καταλαβαίνουν μόνο οι θεατρικά μυημένοι, αλλά όλοι. Να γελάς και να συγκινείσαι και δίπλα σου να κάθονται άνθρωποι μεγάλης ηλικίας και να νιώθουν ακριβώς το ίδιο μ' εσένα. Οι παραστάσεις του Γιάννη Καλαβριανού έχουν αυτό το χάρισμα.
(Αστερόπη Λαζαρίδου, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ)
Καλοφτιαγμένη και συγκινητική. Το ταξίδι άξιζε τον κόπο. (Μαίρη Αδαμοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ)
Ένας αφτιασίδωτος αντίλογος στη διάχυτη απελπισία και μαυρίλα που κυριαρχεί στη ζωή μας. Ένα πελώριο «ΝΑΙ» στη ζωή!
(Σάββας Πατσαλίδης, Αγγελιοφόρος της Κυριακής)
Εμπνευσμένη, πρωτότυπη και εξόχως ιαματική. Δουλεμένη, σαφής και πολυεπίπεδη, η νέα δουλειά των Sforaris συνιστά άκοπα μια από τις καλύτερες, μέχρι τούδε, στιγμές του φετινού Φεστιβάλ.
(Τατιάνα Καποδίστρια, to spirto)
Η Ιστορία συναντά την ιστορία, το φορτισμένο ηλεκτρικό πεδίο που διαχέεται από τη σκηνή στην πλατεία σκορπά ρίγη συγκίνησης και η πικρή φράση «δεν θα μεγαλώσει μια γενιά στην Ελλάδα χωρίς το βουλοκέρι της Ιστορίας πάνω της;» που ακούγεται από την ηχογραφημένη φωνή μιας γυναίκας, σε συντροφεύει φεύγοντας, καθώς αφήνεις πίσω σου μια από τις πιο σπουδαίες παραστάσεις της φετινής χρονιάς. (Κορνήλιος Ρουσάκης, Εξώστης)
Μακράν η πιο βιωματική πρόταση του Φεστιβάλ Αθηνών.
(Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, in2life)
Ανθρωπιά, καθαρό βλέμμα, περισσή ευρηματικότητα και μια σπάνια σκηνική εντιμότητα. Aπό το στόμα τους έτρεξε με τον πιο γλυκό και συγκινησιακά φορτισμένο τρόπο, η ιστορία της Ελλάδας. (Στέλλα Χαραμή, Ελεύθερος Τύπος)
Από το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών κρατάω μέσα μου τη λεπτότητα και το χιούμορ του Δημήτρη Παπαϊωάννου, του Γιάννη Καλαβριανού, του Γίρζι Κίλιαν, του Βασίλη Παπαβασιλείου... (Βένα Γεωργακοπούλου, protagon)
Κείμενο/ Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά/ Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα-Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Χριστίνα Μαξούρη
Φτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Παπαπαύλου, Στέφη Πουλοπούλου
Χώρος:
Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς ‘Μελίνα Μερκούρη'
Μεταμορφώσεως 7 - 9 Καλαμαριά, τηλ 2310 458591
Πρόσβαση με Λεωφορείο
Λεωφορεία: 6 (στάση Δημαρχείο), 5 & 7 (στάση Μητρόπολη), 33 (στάση Πόντου)
Ημέρες παράστασης:
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου έως Κυριακή 10 Νοεμβρίου, εκτός Δευτέρας και Τρίτης
Ώρα: 21.15
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€, Φοιτητών-ανέργων 10€.
Πληροφορίες-Κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου: 2310458591
Προπώληση:
Βιβλιοπωλείο Ιανός (Αριστοτέλους 7), τηλ. 2310276447
καθημερινές: 9 π.μ. - 9 μ.μ., Σάββατο: 9 π.μ. - 8 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου