"Ποια Τέχνη σε τέτοιους καιρούς; Προηγείται να γεμίσουμε το στομάχι μας" λέει ο 89χρονος Παναγιώτης Τέτσης με αφορμή την έκθεσή του "Παναγιώτης Τέτσης - Χαρακτική" που φιλοξενείται στον πρώτο όροφο της Βίλλας Καπαντζή (ΜΙΕΤ), στη Θεσσαλονίκη.
"Ξέρω τι εννοείτε, όταν με ρωτάτε "ποια ειναι η αναγκαιότητα της Τέχνης" στην πάσχουσα εποχή μας. Ξέρω καλά. Είναι παλιό το ερώτημα. Προηγείται το να ... γεμίσουμε το στομάχι μας. Το ίδιο απάντησε μια φορά κι έναν καιρό ο Δημήτρης Πικιώνης στον Θανάση Απάρτη (γνωστό γλύπτη της εποχής) σε μια από τις φιλολογικές κουβέντες της εποχής. 'Βλέπω την αναγκαιότητα της τέχνης ως μέσο για να βγάλω το ψωμί των παιδιών μου. Έντιμα" έτσι τού απάντησε. Ήταν, βλέπετε, πατέρας πέντε παιδιών ο Πικιώνης. Προηγείται, λοιπόν, το ... στομάχι. Όσο για μένα; Είμαι ακόμα και σήμερα καλλιτέχνης γιατί .. έτσι έμαθα από μικρό παιδί. Η ζωγραφική είναι ένα με το αίμα μου. Δεν μπορώ να παίξω τάβλι λ.χ. ή να βλέπω τηλεόραση...".
Παρών ο ίδιος, "πανάλαφρος" και ... επί ώρες όρθιος - παρά τα 89 "βαριά" χρόνια του - στην έκθεση με τα 61 χαρακτικά του έργα (της εικοσαετίας 1960 - 1980) που σήμερα ανήκουν στη συλλογή του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας), ο καλλιτέχνης - ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης φόρεσε το χρωματιστό παπιγιόν του κι ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τα χθεσινοβραδινά εγκαίνια της έκθεσής του στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (στη βίλλα Καπαντζή).
"Τώρα, ζωγραφίζω και πάλι την Ύδρα. Ό,τι έχει απομείνει από την αγαπημένη μου Ύδρα. Τώρα, προτιμώ τα "σκληρά" της. Τα βράχια .." έλεγε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, σ' ενα μικρό διάλειμα της πολύωρης τελετής των εγκαινίων και των ατελείωτων υπογραφών - "αυτογράφων" στον καλαίσθητο κατάλογο της έκθεσης.
Ο Υδραίος, από καταγωγή αλλά και από ... συνείδηση κι επιλογή, καλλιτέχνης, ο χαρακτηρισμένος ως κολορίστας ζωγράφος έλεγε παλαιότερα για τη χαρακτική... "Με το ασπρόμαυρο βλέπεις περισσότερο από όσα με το χρώμα. Το χρώμα δε σε αφήνει να πας πιο πέρα. Όταν βλέπεις το ασπρόμαυρο μετέχεις περισσότερο, γίνεσαι πιο ενεργός, ανοίγουν τα φτερά της φαντασίας σου, συνεργάζεσαι κατά κάποιον τρόπο".
Και, μάλλον, επιμένει και σήμερα, συνεπικουρούμενος από το ζοφερό κλίμα της εποχής.
"Ε, τώρα πια είμαι της μαυρίλας ... Προτιμώ το μαύρο και το γκρίζο απ' τα χρώματα" απάντησε στην ερώτηση για το χρώμα που προτιμά για το σύγχρονο καμβά της ζωής ... Αν και έσπευσε γρήγορα να το διορθώσει: "Έβλεπα σήμερα τη θάλασσα, το Θερμαικό απ' το ξενοδοχείο μου. Μόλις έφτασα, αυτή, τα δικά της χρώματα έσπευσα να αποτυπώσω ... Και του ουρανού ... Αυτά μας έμειναν, εξάλλου. Κι αυτά δεν μπορεί να μας τα πάρει η ... τρόικα . Μόνο αυτά δεν μπορεί. Γιατί όλα τ' άλλα ...".
Στην έκθεση "Παναγιώτης Τέτσης - Χαρακτική" παρουσιάζονται 61 χαρακτικά έργα της συλλογής του ΜΙΕΤ και καλύπτει χρονολογικό φάσμα δημιουργίας 20 ετών, από την πρώτη καλλιτεχνική περίοδο έως τη δεκαετία του ’80, δίνοντας έτσι στο θεατή μια ολοκληρωμένη εικόνα για το χαρακτικό έργο του καλλιτέχνη.
Η έκθεση η οποία θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό έως τις 24 Νοεμβρίου στεγάζεται στον πρώτο όροφο της Βίλλας Καπαντζή (Πολιτιστικό Κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ), στη βίλα Καπαντζή/Βασ. Όλγας 108, Θεσσαλονίκη).
"Ξέρω τι εννοείτε, όταν με ρωτάτε "ποια ειναι η αναγκαιότητα της Τέχνης" στην πάσχουσα εποχή μας. Ξέρω καλά. Είναι παλιό το ερώτημα. Προηγείται το να ... γεμίσουμε το στομάχι μας. Το ίδιο απάντησε μια φορά κι έναν καιρό ο Δημήτρης Πικιώνης στον Θανάση Απάρτη (γνωστό γλύπτη της εποχής) σε μια από τις φιλολογικές κουβέντες της εποχής. 'Βλέπω την αναγκαιότητα της τέχνης ως μέσο για να βγάλω το ψωμί των παιδιών μου. Έντιμα" έτσι τού απάντησε. Ήταν, βλέπετε, πατέρας πέντε παιδιών ο Πικιώνης. Προηγείται, λοιπόν, το ... στομάχι. Όσο για μένα; Είμαι ακόμα και σήμερα καλλιτέχνης γιατί .. έτσι έμαθα από μικρό παιδί. Η ζωγραφική είναι ένα με το αίμα μου. Δεν μπορώ να παίξω τάβλι λ.χ. ή να βλέπω τηλεόραση...".
Παρών ο ίδιος, "πανάλαφρος" και ... επί ώρες όρθιος - παρά τα 89 "βαριά" χρόνια του - στην έκθεση με τα 61 χαρακτικά του έργα (της εικοσαετίας 1960 - 1980) που σήμερα ανήκουν στη συλλογή του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας), ο καλλιτέχνης - ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης φόρεσε το χρωματιστό παπιγιόν του κι ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τα χθεσινοβραδινά εγκαίνια της έκθεσής του στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (στη βίλλα Καπαντζή).
"Τώρα, ζωγραφίζω και πάλι την Ύδρα. Ό,τι έχει απομείνει από την αγαπημένη μου Ύδρα. Τώρα, προτιμώ τα "σκληρά" της. Τα βράχια .." έλεγε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, σ' ενα μικρό διάλειμα της πολύωρης τελετής των εγκαινίων και των ατελείωτων υπογραφών - "αυτογράφων" στον καλαίσθητο κατάλογο της έκθεσης.
Ο Υδραίος, από καταγωγή αλλά και από ... συνείδηση κι επιλογή, καλλιτέχνης, ο χαρακτηρισμένος ως κολορίστας ζωγράφος έλεγε παλαιότερα για τη χαρακτική... "Με το ασπρόμαυρο βλέπεις περισσότερο από όσα με το χρώμα. Το χρώμα δε σε αφήνει να πας πιο πέρα. Όταν βλέπεις το ασπρόμαυρο μετέχεις περισσότερο, γίνεσαι πιο ενεργός, ανοίγουν τα φτερά της φαντασίας σου, συνεργάζεσαι κατά κάποιον τρόπο".
Και, μάλλον, επιμένει και σήμερα, συνεπικουρούμενος από το ζοφερό κλίμα της εποχής.
"Ε, τώρα πια είμαι της μαυρίλας ... Προτιμώ το μαύρο και το γκρίζο απ' τα χρώματα" απάντησε στην ερώτηση για το χρώμα που προτιμά για το σύγχρονο καμβά της ζωής ... Αν και έσπευσε γρήγορα να το διορθώσει: "Έβλεπα σήμερα τη θάλασσα, το Θερμαικό απ' το ξενοδοχείο μου. Μόλις έφτασα, αυτή, τα δικά της χρώματα έσπευσα να αποτυπώσω ... Και του ουρανού ... Αυτά μας έμειναν, εξάλλου. Κι αυτά δεν μπορεί να μας τα πάρει η ... τρόικα . Μόνο αυτά δεν μπορεί. Γιατί όλα τ' άλλα ...".
Στην έκθεση "Παναγιώτης Τέτσης - Χαρακτική" παρουσιάζονται 61 χαρακτικά έργα της συλλογής του ΜΙΕΤ και καλύπτει χρονολογικό φάσμα δημιουργίας 20 ετών, από την πρώτη καλλιτεχνική περίοδο έως τη δεκαετία του ’80, δίνοντας έτσι στο θεατή μια ολοκληρωμένη εικόνα για το χαρακτικό έργο του καλλιτέχνη.
Η έκθεση η οποία θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό έως τις 24 Νοεμβρίου στεγάζεται στον πρώτο όροφο της Βίλλας Καπαντζή (Πολιτιστικό Κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ), στη βίλα Καπαντζή/Βασ. Όλγας 108, Θεσσαλονίκη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου